Παλιά Σπίτια θεσσαλονίκης

Τα παλιά σπίτια της Θεσσαλονίκης 

• Το στοιχειωμένο σπίτι τις Β. Όλγας 

Η ιστορία του κτιρίου ξεκινά το 1919.Η όλη υπόθεση ήταν προβληματική, αφού ο δεύτερος όροφος του σπιτιού κατερρεύσε δυο φορές,πρίν ολοκληρωθεί το χτίσιμο και οι μελέτες έδειξαν ότι ήταν «κομμένο το μπετόν». Σαν σύμπτωση θα έλεγε κανείς, σήμερα, ο δεύτερος όροφος είναι γκρεμισμένος ακριβώς στα ίδια σημεία που γκρεμιζόταν και τότε! Αναφορές λένε ότι αρχικά ήταν ένα καζίνο το οποίο επισκεπτόντουσαν πολλοί Εβραίοι. Έπειτα όμως από κάποια χρόνια, την εποχή της κατοχής, φημίζεται πως έγινε κέντρο βασανιστηρίων για πολλούς Εβραίους µε αποτέλεσμα το σπίτι να έχει θεωρηθεί από πολλούς μέρος με αρνητική ενέργεια. Το σπίτι αυτό, το συνοδεύει μια μεγάλη παλιά κατάρα και όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει

Μυστηριώδης παραμένει η ιστορία ενός φωτογράφου Θεσσαλονικιού, ο οποίος πήγε να φωτογραφίσει το κτήριο.Δεν μπόρεσε όμως διότι ένιωσε σύρματα να πιέζουν το στομάχι του και η φωτογραφική του μηχανή έπεσε κι έσπασε.Ανάμεσα στη βουή από τα αμάξια της Βασιλίσσης Όλγας και τα γαβγίσματα ενός σκύλου, υπήρχε ένα «κενό» 7 δευτερολέπτων. Ξαναέβαλε την κασέτα να ακούσει πιο προσεχτικά και άκουσε κάτι σαν βαριά βήματα να σέρνονται και να πλησιάζουν αλλά και κάτι ψιθύρους που δεν καταλάβαινε τι έλεγαν.
Κατά καιρούς ακόμη, είχε ειπωθεί πως τα βράδια ακούγονται περίεργοι θόρυβοι, κραυγές που στοιχειώνουν την σκέψη των γύρω κατοίκων, κρύσταλλα που σπάνε, καθώς και φώτα που αναβόσβηναν μόνα τους, ρίχνοντας περισσότερο σκοτάδι στην όλη υπόθεση.

Ίσως όλα αυτά να είναι μυθεύματα των κατοίκων της περιοχής και άλλων που θέλουν να τροφοδοτήσουν με φόβο και μυστήριο την φαντασία ατόμων που δεν αφήνουν τέτοια περιστατικά απαρατήρητα. Ίσως πάλι να είναι εν μέρει αλήθεια.Τόσα και τόσα έχουμε ακούσει κατά καιρούς για τα θορυβοποιούς πνεύματα που κάνουν αισθητή την παρουσία τους, προκαλώντας μετακινήσεις αντικειμένων.

• Στήλη των οφέων

Ένα άλλο παράξενο μνημείο της Θεσσαλονίκης είναι και η λεγόμενη «στήλη των όφεων», που βρίσκεται στο πεζοδρόμιο έξω από τον υποσταθμό της ΔΕΗ στην Αγίου Δημητρίου. Είναι το μοναδικό όρθιο ελληνιστικό μνημείο της πόλης και ο θρύλος λέει ότι προκαλούσε τα φίδια. Κάποτε στην περίοδο της τουρκοκρατίας η περιοχή γύρω της γέμισε από φίδια και απαιτήθηκε η παρέμβαση ενός εξορκιστή χότζα για να τα απομακρύνουν.

• «Μυστική» πλατεία Τερψιθέας

Υπάρχουν ακόμη και οι προληπτικοί που κάνουν ένα «βήμα» παραπέρα και μιλούν και για περιοχές με αρνητική αύρα. Μεταξύ αυτών λένε πως είναι η πλατεία Τερψιθέας στην Άνω Πόλη και ο παλιός δρόμος της Θέρμης μετά τα νέα νεκροταφεία. Όπως αναφέρουν στις περιοχές αυτές η ατμόσφαιρα είναι βαριά και αφιλόξενη, ενώ η προσαρμογή δύσκολη. 

Στην άνω πόλη ξεχωρίζει η «μυστική» πλατεία Τερψιθέας, όπου βρίσκεται ο τουρμπές (μαυσωλείο) του Μουσά Μπαμπα. Κυκλοφορεί η φήμη ότι είναι στοιχειωμένος από το φάντασμα του δερβίση φύλακα του τεκέ. Είναι πάντως ένα μέρος με ισχυρή σούφικη ενέργεια, κάτι που διαισθάνεται όποιος έχει ανοικτές τις «κεραίες» του.

• Το σπίτι της Ν. Κρήνης, Θεσσαλονίκη

Βρίσκετε στο τέλος της Αρετσούς (στην Κρήνη) κοντά στην Remvi. Στις πόρτες και στα παράθυρα υπάρχουν εικόνες της Παναγίας, λουλούδια και σκόρδα. Επίσης είναι και κλειδαμπαρωμένο.Θεωρείτε από πολλούς ότι είναι στοιχειωμένο.Αρκετός κόσμος, που το είχε φωτογραφήσει, πρόσεξε μια “μορφή” στις φωτογραφίες του.

•                               Σπίτι στην Άνω Πόλη

                                  

•                     Μακρυγιάννη  -Χατζηχρήστου

• Το "κόκκινο" σπίτι 

                                    

•                    Διατηρητέα Σπίτια στην Τσιμισκή

 

• Βίλα Μπιάνκα 

Η Βίλα Μπιάνκα (Villa Bianca – Οικία Φερναντέζ, Λεωφ. Βασ. Όλγας 214) είναι ένα νεοκλασικό κτήριο που κτίστηκε στις αρχές του αιώνα, με σχέδια και επίβλεψη του Π. Αριγκόνι και χρησιμοποιήθηκε σαν κατοικία του έμπορου Φερνάντεζ. Σήμερα το λειτουργεί ο Δήμος Θεσσαλονίκης

1ο Γυμνάσιο Μενεμένης

Μαρία Χατσατριαν

Τέα Τσυρέκου

Τζέμη Ντραγκότι

Σδράκα Δέσποινα

                                   ΠΑΡΑΔΟΣΙΚΑ ΦΑΓΗΤΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



Θεσσαλονίκη: μια πόλη, ένα διεθνές λιμάνι, σταυροδρόμι πολιτισμών από την αρχή της ιστορίας της ως σήμερα. Σημείο συνάντησης ανθρώπων, αλλά και γεύσεων....

1ο φαγητό: κουλούρι θεσσαλονίκης

 Το κουλούρι, είναι ένα αρτοποιητικό προϊόν που εμφανίζεται στη διατροφή του ανθρώπου από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια. Αρχικά έγινε γνωστό την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη. Στην Πόλη οι κουλουρτζήδες διαλαλούσαν το εμπόρευμά τους με την ονομασία “κουλούρι Θεσσαλονίκης”. Έτσι, οι ίδιοι οι τεχνίτες, παραγωγοί και πωλητές προσδιόρισαν ιστορικά το, τόσο διαδεδομένο σήμερα στην Ελλάδα, κουλούρι Θεσσαλονίκης με το γνωστό σχήμα, το μπόλικο σησάμι και την τραγανή γεύση.


2ο φαγητό: μπουγάτσα θεσσαλονίκης

Η μπουγάτσα, αγαπημένη γεύση μικρών και μεγάλων, συνοδεύεται από μια ιστορία που δύσκολα θα φανταζόμασταν ότι ξεκινάει από τόσο παλιά..Ετυμολογικά, η μπουγάτσα ή μπογάτσα είναι παραφθορά της οθωμανικής λέξης “πογάτσα” που σημαίνει πίτα με γέμιση από κρέμα, περιχυμένη με άχνη ζάχαρη ή πίτα με γέμιση τυρί. Η μπουγάτσα κυριάρχησε στον Ελλαδικό χώρο μετά την Μικρασιατική καταστροφή από τη Βόρεια Ελλάδα ως την Ήπειρο και από την Πελοπόννησο ως την Κρήτη. Ιδιαίτερα όμως πολιτογραφήθηκε στη Βόρεια Ελλάδα, όπου στεγάστηκε μεγάλος αριθμός προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Μετά το 1922, η διάδοση της μπουγάτσας στον ελλαδικό χώρο επιταχύνεται και η τέχνη της εξελίσσεται. Σήμερα, παρά τη μεγάλη της ιστορική διαδρομή, η μπουγάτσα εξακολουθεί να είναι ένα καθημερινά επιθυμητό έδεσμα με αφοσιωμένους οπαδούς και, όπως φαίνεται, το μέλλον της διαγράφεται τόσο πλούσιο όσο και η γεύση της.

   
3ο φαγητό: τρίγωνα πανοράματος

  Ένας άντρας, ο Γιάννης Ελενίδης, που ξεκίνησε μοιράζοντας γάλα στην Θεσσαλονίκη, είχε πάντα μεγάλες ιδέες, γλυκές και πρωτοποριακές…
έτσι, λίγο αργότερα οργάνωσε το πρώτο γαλακτοπωλείο. Ο κόσμος ερχόταν να πάρει το γάλα, τα ρυζόγαλα και τις κρέμες του, που έγιναν ξακουστά όλα γρήγορα, από την φιλική διάθεση και την εμπιστοσύνη που ενέπνεε ο ίδιος. Η ποιότητα διατηρούνταν σταθερή, η πελατεία πλήθαινε. Έτσι, το 1956 έπιασε την καινούργια ιδέα να κάνει τρίγωνα .Αυτά τα τρίγωνα που γρήγορα έγιναν διάσημα και όλοι τα λέγανε "τρίγωνα Ελενίδη".Τότε το Πανόραμα λεγόταν Αρσακλί, φημισμένο παραθεριστικό κέντρο όπως φημισμένα ήταν και τα "Τρίγωνα Ελενίδη". Τα τρίγωνα Πανοράματος έφθασαν αργότερα με την αλλαγή του ονόματος της πόλης από Αρσακλί σε Πανόραμα.

4ο φαγητό: ροκσάκια




5ο φαγητό: σπανακόπιτα

6ο φαγητό: λαχανοντολμάδες

7ο φαγητό: σουτζουκάκια





8ο φαγητό: βότανα

Βότανα με αρώματα του βουνού ρίγανη, θρούμπι, φασκόμηλο, αρμπαρόριζα, δεντρολίβανο, λεβάντα.Τουρσιά, ελιές, αποξηραμένα φρούτα, θησαυροί γεύσεων.Κουρτίνες αλλαντικών που κρέμονται μπροστά από τους πάγκους. Διάσημα τα σουτζούκια, έντονη η μυρωδιά του παστρουμά σε «τραβάει από το μανίκι». παραδοσιακά λουκάνικα, πικάντικα σαλάμια, καπνιστό χοιρινό κ.ά.

9ο φαγητό: ΒΑΡΒΑΡΑ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ:Της 4 Δεκεμβρίου η εκκλησία μας γιορτάζει τη χάρη της Αγίας Βαρβάρας. Η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα του πυροβολικού και των παιδιών, τα οποία τα φυλάει από τις κακές παιδικές αρρώστιες, όπως την ευλογιά και άλλες. Για να την "γλυκάνουν" σε πολλά μέρη του τόπου μας την ημέρα της γιορτής της προσέφεραν μελόπιτες ή κολυβόζουμο, που στην Θράκη το έλεγαν "ΒΑΡΒΑΡΑ". Το έθιμο είναι πανάρχαιο και θυμίζει την πανσπερμία. Στους Χριστιανούς η παρασκευή της "Βαρβάρας" καθιερώθηκε από το εξής περιστατικό: Ο σατανικός νους του Διόσκουρου, είχε συλλάβει ένα ποτρόπαιο σχέδιο για την εξόντωση των Χριστιανών της περιοχής του. Κάλεσε όλους τους αρτοποιούς της περιοχής του και τους έδωσε εντολή να βάλουν δηλητήριο στο ψωμί που θα παρασκεύαζαν και οι πωλητές τροφίμων στα τρόφιμα που θα πωλούσαν. Το μυστικό αυτό το έμαθε η κόρη του η Βαρβάρα, και ειδοποίησε τους χριστιανούς να μην αγοράσουν ψωμί και τρόφιμα, και να πορευτούν με τα υπολείμματα που είχαν στα σπίτια τους. Έτσι κάθε Χριστιανική οικογένεια μαγείρεψε ότι πρόχειρο της βρέθηκε στο σπίτι. Επειδή όμως τα τρόφιμα που τους είχαν απομείνει ήταν πολύ λίγα και κάθε είδος από μόνο του δεν έφτανε για μια σωστή μαγειριά, έβαλαν στην κατσαρόλα λίγο από όλα. Δηλαδή, λίγο στάρι, μερικά φασόλια, κουκιά, σταφίδες και ότι άλλο σχετικό είχαν, κι όλα μαζί τα μαγείρεψαν. Ετσι χάρη στη Βαρβάρα σώθηκαν και από τότε σε ανάμνηση αυτού του περιστατικού καθιερώθηκε στη γιορτή της να μαγειρεύουν το παρασκεύασμα αυτό που είναι γλυκό και φαγητό μαζί. Η διαδικασία παρασκευής της βαρβάρας αρχίζει από την προηγούμενη μέρα το πρωί, γιατί πρέπει να μουλιάσει το σιτάρι για να φτιάξουμε το γλυκάκι. Μοιράζουμε τη βαρβάρα σε τουλάχιστον 3 σπίτια όταν την φτιάξουμε. 

 

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΓΑΡΑΣ

ΧΑΡΗΣ ΤΟΣΟΥΝΙΔΗΣ

ΤΑΓΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΖΙΤΖΕΛΑΒΑ

ΤΥΡΙΤΙΔΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

                                                                        ΤΕΛΟΣ                                                                              

 

ΧΑΣΙΡΙΔΟΥ ΝΟΡΑ
ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ
ΤΣΑΚΟΥΡΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΗΛΙΑΝΑ

  ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ

Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης είναι οχυρωματικό έργο οθωμανικής κατασκευής του 15ου αιώνα (χτίστηκε πιθανόν μεταξύ 1450-70). Σήμερα θεωρείται χαρακτηριστικό μνημείο της Θεσσαλονίκης και είναι ό,τι έχει σωθεί από την κατεδαφισμένη οθωμανική οχύρωση της πόλης. Η σημερινή μορφή του πύργου αντικατέστησε βυζαντινή  οχύρωση του 12ου αιώνα, για να χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια ως κατάλυμα φρουράς Γενίτσαρων  και ως φυλακή θανατοποινιτών. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και είναι ένα από τα πιο γνωστά κτίσματα-σύμβολα πόλεων στην Ελλάδα. Έχει 6 ορόφους, 34 μέτρα ύψος και 70 μέτρα περίμετρο.Κατά την Τουρκοκρατία έγιναν προσθήκες και τροποποιήσεις στα τείχη της πόλης, στις οποίες εντάσσεται και ο Λευκός Πύργος, μαζί με το Επταπύργιο και τον Πύργο Τριγωνίου. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς χτίστηκε, στη θέση προϋπάρχοντος βυζαντινού πύργου, ο οποίος συνέδεε το ανατολικό τμήμα της οχύρωσης της Θεσσαλονίκης, με το θαλάσσιο . Παλιότερα επικρατούσε η άποψη πως ήταν έργο των Βενετών αλλά πλέον η σύγχρονη ιστοριογραφία δέχεται το κτίσμα ως οθωμανικό. Κατά μία εκδοχή, η χρονολογία κατασκευής του μνημείου τοποθετείται περί το 1450 με 1470, λίγα χρόνια μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους (1430) και πρόκειται για ένα από τα πρωιμότερα δείγματα οθωμανικής οχυρωματικής που λαμβάνει υπόψη της το πυροβολικό.

Γύρω από τον πύργο υπήρχε χαμηλός οκταγωνικός περίβολος (προτείχισμα) με τρεις επίσης οκταγωνικούς πύργους, το οποίο κατεδαφίστηκε στις αρχές του 20ου αι. Ο περίβολος αυτός χρησίμευε κυρίως για να προστατεύει τον Πύργο από τη θάλασσα αλλά θεωρείται πιθανή η χρήση του και για την τοποθέτηση βαρέων πυροβόλων τα οποία θα έλεγχαν την ακτογραμμή και το λιμάνι.
 
Από το 1985 έως το 1994 λειτούργησε η μόνιμη έκθεση «Θεσσαλονίκη: Ιστορία και Τέχνη». Το 1994 άνοιξε το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και τα εκθέματα άρχισαν να μεταφέρονται σταδιακά σε αυτό. Το 2001 παρουσιάστηκε στο Λευκό Πύργο η έκθεση «Καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο» στο πλαίσιο του δικτύου τριών εκθέσεων με το γενικό τίτλο «Ώρες Βυζαντίου, Έργα και Ημέρες στο Βυζάντιο».

Το Όνομα του Κάστρου

Σύμφωνα πάντως με νεότερα στοιχεία το "Λευκός Πύργος" προέκυψε ως εξής: Το 1883 ο Σουλτάνος Αβδ-ουλ-Χαμίτ Β’ έτυχε να διαβάσει κάποια έγγραφα από τη Θεσσαλονίκη όπου συνάντησε την ονομασία "Πύργος του Αίματος", και έγινε "Τούρκος". Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Sir John Blunt, του πάντα καλά πληροφορημένου Βρετανού Γενικού Προξένου στη Θεσσαλονίκη, ο Σουλτάνος τηλεγράφησε αμέσως στον Νομάρχη (Βαλή)Γκαλίμπ πασά, διατάζοντάς τον να ονομάζει στο εξής τον πύργο "Λευκό" (Ak-koule) και να απαγορεύσει -με την απειλή μάλιστα ποινής- την παλαιότερη δυσφημιστική ονομασία. Σύμφωνα με την εντολή, ο Πύργος ασπρίστηκε και μέσα σε ένα χρόνο, όπως γράφει ο Blunt, δηλαδή εντός του 1884, η νέα ονομασία είχε επικρατήσει πλήρως. Δεν αποκλείεται πάντως, ο Γκαλίμπ, γνωστός για τις εξωραϊστικές του πρωτοβουλίες, να διέδωσε σκόπιμα την ανάμιξη του Σουλτάνου, για να φέρει γρηγορότερα αποτελέσματα.


ΔΟΜΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ 
Ο Λευκός Πύργος είναι κυλινδρική κατασκευή με ύψος 33,9 μέτρα και διάμετρο 22,7 μέτρα. Έχει έξι ορόφους, οι οποίοι επικοινωνούν με εσωτερικό κλιμακοστάσιο, το οποίο ελίσσεται κοχλιωτά και σε επαφή με τον εξωτερικό τοίχο. Με αυτό τον τρόπο, σε κάθε όροφο υπάρχει μια κεντρική κυκλική αίθουσα διαμέτρου 8,5 μέτρων, με την οποία επικοινωνούν μικρότερα τετράπλευρα δωμάτια, ανοιγμένα στο πάχος του εξωτερικού τοίχου. Ο έκτος όροφος έχει μόνο κεντρική αίθουσα και έξω από αυτήν ένα δώμα με θέα του τοπίου γύρω από τον πύργο. Η ύπαρξη τουαλετών, τζακιών και αγωγών καπνού υποδηλώνει πως ο πύργος προοριζόταν όχι μόνο ως αμυντικό έργο αλλά και για στρατιωτικό κατάλυμα.

 

Ο "Πύργος του Αίματος" και το ασβέστωμα που άλλαξε την ονομασία

Στη μακρά ιστορία του, ο πύργος έχει αλλάξει αρκετές φορές ονόματα και χρήσεις.

Αρχικά ονομαζόταν "Πύργος του Λέοντος", όπως αναφέρει τουρκική επιγραφή του 1535-1536, η οποία υπήρχε στην είσοδό του εξωτερικού περιβόλου (τώρα κατεδαφισμένος) και η οποία μάλλον αναφερόταν στη χρονολογία κατασκευής του περιβόλου.

Από τον 17ο αιώνα αναφέρεται ως ''Φρούριο της Καλαμαριάς'', ενώ το 19ο αιώνα ως ''Πύργος των Γενιτσάρων'' και ''Πύργος του Αίματος''.

Μετά την διάλυση του τάγματος των Γενίτσαρων το 1826 αποκτά το όνομα Kanli-Kule, δηλαδή Πύργος του Αίματος λόγω των σφαγών των Γενιτσάρων.

Το όνομα διατηρείται και μετά το 1826 λόγω της λειτουργίας του ως φυλακή μελλοθανάτων και τόπο βασανιστηρίων, οι οποίοι συχνά εκτελούνταν από τους Γενιτσάρους γεμίζοντας με αίμα τους τοίχους. Το σύγχρονο όνομά του το πήρε όταν ένας Εβραίος κατάδικος, ο Nathan Guidili, τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του, το 1891.

Μέχρι το 1912 ο χριστιανικός πληθυσμός συνέχιζε να τον αναφέρει Kanli-Kule, ενώ ο εβραϊκός υιοθετούσε το Torre Blanca, ομοίως με τους Τούρκους, που τον ονόμαζαν Beyaz-Kule, δηλαδή Λευκός Πύργος.
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα